υπόπλακος

-ον, Α

(κατά τον Ησύχ.) ὑποπλάκιος*.

[ΕΤΥΜΟΛ. Ο τ. ὑπόπλακος έχει προέλθει από τη φρ. ὑπό Πλάκῳ «κάτω από το τρωικό όρος Πλάκο» με εσφ. σύνθεση τών δύο λέξεων].